پهپادهای محافظت از گیاهان را می توان با توجه به قدرت های مختلف به پهپادهای الکتریکی و پهپادهای نفتی تقسیم کرد.
1. پهپادهای حفاظت از گیاهان الکتریکی
با استفاده از باتری به عنوان منبع انرژی، ساختار ساده، نگهداری آسان، تسلط آسان، و نیازی به سطح بالایی از عملیات خلبانی ندارد.
وزن کلی دستگاه سبک تر است، به راحتی قابل انتقال است و می تواند با عملکرد زمین های پیچیده سازگار شود. نقطه ضعف آن این است که مقاومت در برابر باد نسبتاً ضعیف است و برد برای دستیابی به باتری بستگی دارد.
2. Oil-pمتعلق استپهپادهای حفاظت از گیاهان
با استفاده از سوخت به عنوان منبع انرژی، دسترسی آسان به سوخت، هزینه برق مستقیم کمتر نسبت به پهپادهای حفاظت از نیروگاه برقی و ظرفیت کاهش وزن زیاد مشخص می شود. برای هواپیماهای بدون سرنشین با بار یکسان، مدل نفتی دارای میدان باد بزرگتر، اثر فشار رو به پایین بارزتر و مقاومت باد قوی تر است.
عیب آن این است که کنترل آن آسان نیست و به توانایی عملیاتی بالای خلبان نیاز دارد و همچنین لرزش بیشتر و دقت کنترل کمتر است.
می توان گفت که هر دو مزایا و معایب خود را دارند و با پیشرفت تکنولوژی باتری های لیتیوم پلیمری، با تکیه بر پهپادهای حفاظت گیاهی با باتری با استقامت روزافزون، در آینده ماشین های حفاظت از گیاهان بیشتری برای انتخاب باتری برای نیرو در اختیار خواهند داشت.
زمان ارسال: مه-09-2023